فعالیت‌های کانون رضوی در عرصه کارآفرینی و محرومیت‌زدایی/تلاش ما تکیه بر توان مردمی است

خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون های مساجد به نقل از ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما)، یکی از کانون های فرهنگی هنری موفق و فعال استان قم در حوزه اشتغال زایی و محرومیت زدایی کانون رضوی مسجد امام رضا(ع) است.

به عنوان نخستین سوال در مورد کانون فرهنگی هنری رضوی و آغاز به کار این مرکز برای مخاطبان ما بگویید

کانون رضوی در سال 1388 تاسیس شد و در حوزه‌های فرهنگی، علمی، قرآنی، اجتماعی، ورزشی و بخش‌های مختلف دیگر فعالیت می‌کند، این کانون بیش از 500 نفر عضو خواهر و برادر داشته و سعی دارد  دغدغه‌ مردم را پیگیری کند و در این راستا تاکنون اتفاقات خوبی رقم خورده و کانون هر ساله موفق شده است خدمات قابل توجهی را در محله و حتی در سطح استان و کشور به مردم ارائه دهد.

عمده مخاطبین کانون فرهنگی هنری رضوی را چه طیف‌ سنی و جنسیتی تشکیل می دهند و اساسا چه برنامه‌هایی را برایشان در نظر گرفته اید؟

مخاطب ما بدنه اجتماعی جامعه است و تقریبا همه طیف‌های سنی از کودک، نوجوان، جوان، میانسال‌ را تشکیل می دهند، ما خیلی فضا را محدود نکردیم و برای همه‌ی گروه‌ها برنامه‌ داریم.

البته ذکر این نکته مهم است که تمرکز کانون ما برای قشر کودک و نوجوان برنامه‌ های تربیتی است به گونه ای که حتی برنامه‌های ورزشی، علمی، قرآنی بر محور تعلیم و تربیت برنامه ریزی شده اند، البته در رشته‌های ورزشی نیز چند رشته است که کانون مشغول فعالیت است و توفیقات خوبی داشته است.

برای قشر جوان و میانسال نیز برنامه های متنوعی داریم. ما برای قشر جوان و میانسال، به غیر از برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی، برنامه هایی در حوزه اشتغال داریم. همچنین در حوزه‌ی پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ورود کردیم. در بحث اعتیاد برنامه هایی اعم از آموزش، پیشگیری و درمان داریم. در امر خانواده، سبک زندگی و طلاق مشغول به کار هستیم.

از سوی دیگر برای سنین میانسال به بالا و پیشکسوتان نیز برنامه‌های جامع فرهنگی و اجتماعی داریم که هر کدام به اقتضای سنی افراد برگزار می شود.

کانون در چه حوزه هایی به صورت تخصصی فعالیت دارد و به طور کلی چه هدفی را سرلوحه فعالیت ها قرار داده اید؟

شاخص اصلی کانون رضوی خدمت رسانی به مردم در همه‌ی زمینه‌ها است. برای مثال طبقه فوقانی مسجد را به سالن ورزشی تبدیل کردیم و گروه جوان، نوجوان و کودک از آنجا برای ورزش و حفظ سلامتی خود استفاده می‌کنند.

علاوه بر این بحث سبک زندگی اسلامی را به صورت ویژه دنبا می کنیم و در این راستا  برای خانواده‌ها به ویژه بانوان مباحث آموزشی قبل از ازدواج ، حین ازدواج و بعد ازدواج  داریم.

تشکیل کمپ ترک اعتیاد با یک تیم کاملا حرفه‌ای و متخصص

در زمینه اعتیاد فعالیت‌هایی مفصلی داریم. در بخش های پیشگیری، کاهش، آموزش و حتی در بخش درمان و صیانت تیم‌های تخصصی داریم که مشغول به فعالیت هستند و به یاری خدا توانستیم که هر کسی را که در این زمینه به کانون رضوی مراجعه می‌کند کاملا حمایت ‌کنیم. ما این افراد را (در صورتی که برای اولین بار باشد) رایگان به کمپ اعزام می‌کنیم و از خودشان و خانوادشان حمایت می‌کنم.

در کمپ ترک اعتیاد با یک تیم کاملا حرفه‌ای و با تخصص‌های ویژه ای که دارند مشغول درمان و صیانت معتادان هستیم تا افرادی را که به هر دلیلی دچار این بیماری و مصیبت شدند بتوانیم معالجه کنیم.

همچنین سعی می کنیم افراد آسیب دیده‌ اعتیاد را بعد از اینکه درمان شدند، به چرخه و بدنه‌ اجتماع و شغل و زندگیشان برگردانیم تا بتوانند مجددا در جامعه مشغول فعالیت شوند.

فعالیت های متنوع کانون رضوی در حوزه اشتغال زایی

همچنین در حوزه‌ی اشتغال زایی فعالیت های متنوعی داریم. ما کارگاه تولید قارچ را برپا کردیم. کارگاه‌های مختلف خیاطی را دایر کردیم. ما چه در بخش آقایان چه در بخش بانوان، حمایت‌های ویژه ای را در حوزه اشتغال انجام می دهیم.

اخیرا در صنعت میوه خشک کنی ورود کردیم و با انعقاد قرارداد با چند شرکت‌ مهم در داخل و حتی خارج از کشور این صنعت را ترویج می‌دهیم به صورتی که افراد متقاضی در کانون آموزش می‌بینند و سپس ما یک دستگاه میوه خشک کن مثلا صد و پنجاه کیلویی را به آنها تحویل می دهیم و حتی بعد از اینکه این فرد کار را انجام میدهد، خودمان محصولاتشان را خریداری می‌کنیم.

همچنین در بخش تولید عسل، تولید تخم بلدرچین و تخم مرغ رسمی داریم یک سری فعالیت‌هایی انجام می دهیم.

موارد فوق از جمله فعالیت هایی است که از سال های قبل شروع کردیم و اکنون به بار نشسته است و در بخش‌های مختلف این فعالیت ها را انجام می دهیم.

تلاش در جهت محرومیت زدایی

یک بخش دیگر که در کانون به صورت ویژه به آن پرداخته می شود بحث محرومیت زدایی است. ما حدود دو هزار خانواده داریم که به صورت ثابت هر ماه به این خانواده ها بسته معیشتی به ارزش تقریبا بین پانصد تا ششصد هزار تومان می دهیم. همچنین بحث اطعام فقرا داریم. در قم ماهیانه صد و ده هزار اطعام را با کمک مساجد دیگر ارائه می دهیم.

در کنار این بحث توزیع بن نان بین نیازمندان را داریم. تقریبا در قم ماهیانه چیزی حدود دویست میلیون تومان بن نان توزیع می‌کنیم که در بخش‌های مختلف حاشیه شهر قم توزیع می شود.

تامین هزینه درمان خانواده های نیازمند

بخش دیگر فعالیت های کانون در حوزه‌ تامین هزینه درمان هست که به خانواده‌های نیازمندی که به ما مراجعه می‌کنند و در تامین هزینه درمان مشکل دارند، بین پنج تا 10میلیون تومان تامین می‌کنیم. تقریبا چیزی حدود ماهیانه 200 تا 300 میلیون تومان فقط در بخش درمان نیازمندان هزینه می‌کنیم.

تمام این فعالیت‌ها بخش‌هایی از برنامه‌های محرومیت‌زدایی ما در کانون رضوی است که کاملا در مناطق حاشیه‌ای شهر قم انجام می شود و تلاش می‌کنیم که انشاالله فقر را بتوانیم به پایین‌تر سطحش برسانیم و امیدواریم بتوانیم با همت گروه‌های دیگر فقر را ریشه کن کنیم.

به نظر شما به عنوان یک فعال و دغدغه‌مند در عرصه‌های فرهنگی و تربیتی، چگونه می توان شعار «به توان مردم» را که شعار رویداد ملی فهما 1400 نیز می باشد را در جامعه محقق نمود؟

یکی از سیاست های ما (که همیشه شعارش را می دهیم) این است که ما اصلا قصد تصدی‌گری نداریم. تمام سیاست های ما تقویت دیگر مجموعه‌های مردمی و سایر کانون‌های مساجد و خود مساجد، گروه‌های جهادی، گروه‌های خودجوش مردمی که مشغول فعالیت هستند، می باشد. تلاش ما این است که بتوانیم آن ها را تقویت کنیم و سیاست‌ ما برون سپاری است.

در یک کلمه می توان گفت که تلاش ما این است که واقعا ظرفیت‌های بدنه اجتماعی مردم به کار گرفته شود. ما باید طرح‌هایی داشته باشیم که خود جامعه دغدغه‌مند باشد و به موضوع‌های اطراف خود بی‌تفاوت نباشد.

پیشنهاد می کنم دستگاه‌ها وقتی که قصد دارند یک کار فرهنگی را اجرا کنند آن کار را به مردم واگذار کنند. مثلا در حوزه سبک زندگی، خانواده، کودک، جوان و نوجوان، آموزش و... از خود بدنه اجتماع کمک گرفته شود. یکی از آسیب‌های جدی به کارهای فرهنگی این است که نقش مردم در آن کار دیده نمی شود و ما نمی‌خواهیم مردم خودشان آن کار را انجام بدهند.

به نظر من بهترین تجربه  کرونا است. وقتی مردم احساس کردند که مثلا وسط میدان هستند و نباید بی‌تفاوت باشند و خودشان وظیفه دارند این مسئله را جمع کنند، در همه‌ حوزه‌ها ورود کردند. از بیمارستان گرفته تا آرامستان‌ها، در خدمت‌رسانی، توزیع بسته‌های ارزاق، کمک های معیشتی و کمک‌های مومنانه واقعا این امر ثابت شد.

ما یک مجموعه‌ کاملا کنشگری هستیم. وجه تمایز کانون ما از سایر مجموعه های فرهنگی این است که همکارانی که در مجموعه ما هستند همه از کنشگران اجتماعی هستند و به اقتضاء زمان و در لحظه های حساس بلافاصله و سریع در جهت رفع نیازهای مردم ورود می‌کنند. مثلا ما در کرونا اولین کانونی بودیم که در بیمارستان ها ورود کردیم و در تامین آب میوه و مواد پروتیینی بیماران، بسیاری از بیمارستان ها را بی نیاز کردیم و همچنین در سیل و زلزله بلافاصله وارد عمل شدیم.

ما نسبت به نیازهای مردم و در شرایط بحرانی که مردم قرار می گیرند، سعی می‌کنیم که بی‌تفاوت نباشیم، خیلی سریع ورود کنیم تا در کنار مردم باشیم. این خدمات باعث می شود که مردم بیشتر با ما همراهی کنند. افراد مختلف که روحیه‌ها و انگیزه‌های جهادی مختلفی دارند، به ما ملحق می‌شوند.

خود همین اقدامات یک نوع جریان‌سازی است که مردم ورود کنند و نخبه‌ها در این کانون فعالیت کنند و وقتی با این جریان سازی، کادر مجموعه قوی می شود به طبع آن خدمات کانون هم قوی‌تر می‌شود و می‌توانیم بدنه‌ی مردمی بیشتری را با خود همراه کنیم و خدمات بیشتری را ارائه دهیم.

کانون شما در ایام شیوع کرونا تا امروز چه فعالیت‌های فرهنگی و جهادی را دنبال کرده است؟

در پاسخ به این سوال باید به این نکته تاکید کنم که ما ساخته شدیم تا در روزها و شرایط بحرانی همراه مردم باشیم. لذا کادر و اعضای کانون با وجود اینکه بیماری ناشناخته بود و خطر آن زیاد بود، همگی بعد از گذشت یکی دو هفته به خودشان آمدند و همراهی کردند.

ما ابتدا به بیمارستان‌ها ورود کردیم و از بیمارستان شهید بهشتی هم شروع کردیم. آب میوه‌ بیمارستان ها را تامین کردیم. همه روز ما آب هویج و آب سیب بیمارستان ها را تهیه می‌کردیم و به بیماران در بیمارستان تحویل می دادیم.

در ادامه به غسالخانه ورود کردیم و اموات درگذشته از کرونا را غسل می دادیم. بعد از آن توزیع بسته‌های پروتئینی، دمنوش، زنجبیل، دارچین، عسل و ... داشتیم. بسته های معیشتی آماده می‌کردیم و با این بهانه به دیدار بیماران و خانواده‌هاشون می‌رفتیم. توزیع بسته های بهداشتی در غرب قم را بر عهده داشتیم. بعد از آن عیادت از خانواده‌هایی که فوتی کرونا داشتند پرداختیم. آن خانواده ها با تمام سوابق اجتماعی و دینی و معنوی که در این محل داشت وقتی فوت کرده بود در یک غربتی تشییع و تدفین می‌شد که حتی خانواده‌ی درجه یک او هم نمی‌توانستند مراسم بگیرند. اعضای این خانواده و فامیل و همسایه هیچ کس با این خانواده احساس همدردی نمی کرد. ما مراجعه می کردیم منازل ایشان و عیادت و دلجویی می کردیم.