رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور؛
اربعین پیام‌آور قرار گرفتن در صراط مستقیم از مسیر حُب حسینی است
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه‌ای (فهما)، نخستین وبینار بین‌المللی اربعین حسینی ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور، یکشنبه 4 مهر در بستر فضای مجازی برگزار شد.
حجت الاسلام و المسلمین ارزانی در این وبینار طی سخنانی اظهار کرد: رسول خدا(ص) فرمود: « «اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة» (همانا حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است). این حدیث بدان معناست که اگر قرار است نجات یابید قطعا با طریق امام حسین(ع) درگیر خواهید شد. اگر قرار باشد به راه راست هدایت شوید مسیر درست امام حسین(ع) است.
رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور گفت: امام علی(ع) فرمود: «أنا صِراطُ» (من صراط هستم. من مسیر درست هستم)؛ ما هر روز در دعاهای خود هنگامی که نماز می خوانیم می گوییم « اهدِنَا الصِّراطَ المُستَقِیمَ» واز خدا می‌خواهیم تا ما را به راه راست هدایت کند و در مسیر درست قرار دهد. اما این راه راست چیست؟ راه راست تنها یک مسیر است و قرار نیست که چند مسیر داشته باشیم، فقط یک راه راست وجود دارد؛ چنانچه که خداوند فرمود: « یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ ... »( ای کسانی که ایمان آورده اید، از خداوند، پیامبر و اولی الامر اطاعت کنید)، کسانی که صاحب قدرت اند.
وی افزود: یک تعریف محترمانه از صاحبان قدرت وجود دارد. در روایات ما آمده است که اهل بیت(ع) کسانی هستند که صاحبان امر اند؛ چون این قدرت قدرتی نیست که از طریق مردم به دست آید، این قدرتی است که از طرف خداوند به آنها داده شده است؛ بنابراین خداوند می فرماید که از خدا پیروی کنید، از پیامبر پیروی کنید، از صاحبان قدرت پیروی کنید و امام علی(ع) و امام صادق(ع) و اهل بیت(ع) فرمودند که ما صراط هستیم، ما آن مسیر درست هستیم.
رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور گفت: پیامبر اکرم(ص) فرمود: امام حسین(ع) چراغ هدایت است و حسین کشتی نجات است؛ به این معنا که اگر شما از او نجات بخواهید قطعا او نجات تان می دهد و اگر از او بخواهید که هدایت شوید حتما هدایت می کند زیرا که او شما را کمک می کند، اما قطعا شما نیز باید تلاش خود را بکنید سپس اگر دست یاری بطلبید قطعا نجات تان خواهد داد.
حجت الاسلام و المسلمین ارزانی با اشاره به راهپیمایی اربعین تصریح کرد: امسال زوار یک یا دو نفر نیستند، آنها یک هزار نفر یا دو هزار نفر هم نخواهند بود؛ دو میلیون نفر هم نخواهند بود، در واقع بیش از میلیون ها نفر در کربلا حاضر خواهند شد. اما چرا؟ آنها می‌دانند که در کربلا روح توحید را خواهند شنید، یگانگی خداوند را حس خواهند کرد؛ البته برخی ممکن است سوال کنند که چرا از امام حسین(ع) این را می خواهید؟ اما نمی دانند ما از خدای سبحان و تعالی حاجت می خواهیم، نَه از امام حسین(ع)، ما از امام حسین(ع) درخواست می کنیم چون آن حضرت حق در طریق الهی است؛ أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ.
وی ادامه داد: وقتی شما از پیامبر اکرم(ص) چیزی را درخواست می کنید در حقیقت از خود شخص رسول(ص) طلب نمی کنید، پیامبر(ص) شما را به خدا متصل می کند و اتصال از طریق اهل بیت(ع) و پیامبر(ص) است. در زیارت جامعه می خوانیم: « وَ الْبابُ الْمُبْتَلى بِهِ النّاسُ . مَنْ أتاکُمْ نَجى ، وَ مَنْ لَمْ یَأْتِکُمْ هَلَک» (و آن درگاهى که مردم ، بِدان آزموده مى شوند . هر که نزدتان بیاید ، نجات مى یابد و هر که نیاید ، نابود مى شود ...» . اهل بیت دروازه هدایت هستند و مردم از طریق آن بزگواران امتحان می شوند؛ در این فراز می‌گوییم که ای اهل بیت(ع)طریق خداوند متعال را عرضه می کنید، شما طریق پیامبر(ص) را ارایه می کنید، همانا اگر مردم به سمت شما آیند یقینا نجات خواهند یافت و اگر از شما پیروی نکردند و به سمت شما نیامدند و طریق شما را پیش نگرفتند یقینا گمراه و تباه خواهند شد در نتیجه راه خدا، راه امام حسین(ع)، اولی الامر و پیامبر(ص) همه در یک خط هستند و ما با گرامی داشتن امام حسین(ع)، خدای متعال را گرامی می داریم.
حجت الاسلام و المسلمین ارزانی افزود: مردمی که امام حسین(ع) را می شناسند یا به کربلا می روند دل آنها با امام حسین(ع) خواهد بود. در مسیر اربعین برای حضرت بزرگداشت می گیرند و به واسطه این بزرگداشت در وهله اول دیگران را در مورد دین مطلع می سازند زیرا که آن حضرت شهید راه دین بود، پس اگر شما به راهپیمایی اربعین می روید به این معنی است که به همه مردم اطلاع دهید که امام حسین(ع) پس از 14 قرن، تنها کسی بود در راه خدای متعال بود، پس با این حضور و به این واسطه به دیگران می‌فهمانید که اگر کسی می خواهد در راه خدای متعال قرار بگیرد باید از امام حسین(ع) پیروی کند؛ باید از طریق آن حضرت و اهل بیت(ع) و پیامبر گرامی اسلام و خدا را پیش بگیرد. همچنین با بزرگداشت امام حسین(ع)، ایمان خود را تقویت خواهید کرد.
وی خطاب به زوار اربعین اظهار کرد: این بزرگداشت و حضور منجربه تقویت باور شما می شود. از سوی دیگر که «هل الدّین الّا الحبّ و البغض؟» دین ما عشق است، عشق به خدا، عشق به مومنان، عشق به پیامبر اعظم(ص)، عشق به قرآن مقدس، دین چیزی جز این موارد نیست. دین و عشق به دین و یا عشق به اهل بیت(ع) همه یکی هستند، عشق و دین یکی هستند؛ بنابراین با راهپیمایی اربعین عشق و احترام خود را به امام حسین(ع) نشان می‌دهید، ضمن اینکه «أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْناً » (خداوند هرآنکس که امام حسین(ع) را دوست داشته باشد دوست می دارد). همچنین پیامبر اکرم(ص) فرمود: «حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ). امام حسین(ع) نوه پیامبر اکرم(ص) است، پس معنای حسین منی واضح است. اما مقصود از من از حسین هستم چیست؟
رئیس ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور گفت: این سخن بدان معناست که نسل من توسط امام حسین(ع) نجات خواهند یافت. امام حسین(ع) کسی بود که اسلام را نجات داد. یکی از علمای مصری نوشته است که ما دو هجرت در اسلام داریم. یکی هجرت پیامبر اکرم(ص) که از مکه به مدینه برای محقق کردن دین اسلام و تثبیت آن صورت پذیرفت و دومین هجرت متعلق به امام حسین(ع) است، اما چرا و چه زمانی؟ در زمان هجرت ایشان از مدینه به کربلا چراکه با مهاجرت آن حضرت بود که اسلام زنده شد. پس از تقریبا 60 سال که می شود گفت تقریبا چیزی از دین پیامبر باقی نمانده است.
وی ادامه داد: بنابراین امام حسین(ع) آمد تا دین را نجات دهد. از خدای سبحان می خواهیم و همه از امام حسین(ع) شفاعت طلب می کنیم چراکه او نزد خدا بسیار محبوب است، به ویژه در ایام اربعین و از خداوند می خواهیم که در این ایام به ما فرصت بدهد که بیشتر امام حسین(ع) را بشناسیم و عشق مان به آن حضرت بیشتر شود.
همچنین در ابتدای این وبینار شیخ «عبدالله جبری»، طی سخنانی اظهار کرد: همانا سخن در مورد شهادت امام حسین(ع) دردناک و پر احساس است، سخن گفتن در مورد آن حضرت یعنی سخن گفتن در مورد ارزش انسانی و روحی والا، آن حضرت انسانی الهی و در ارتباط مستقیم با خداوند بود، او ارتباط بسیار قوی با پروردگار داشت، هرکسی در مورد این شخصیت تحقیق و بررسی انجام دهد خواهد دید که تا چه اندازه ایشان به خداوند نزدیک بوده و ارتباط قوی دارد آن هم به وسیله روزه داری و نماز شب.
وی با اشاره به حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که فرمود: «الحسن والحسین سیّدا شباب أهل الجنّه» اظهار کرد: بر اساس این حدیث با وجودی که پیامبر اکرم(ص) بهشت را برای امام حسین(ع) تضمین کرد اما آن حضرت بسیار به خداوند نزدیک بود و در راه دین شهید شد و خون خود را فدا کرد. آن حضرت دین اسلامِ خود را زیست و در مسایل عمیق بود و به امور واکنش نشان می داد؛ بله! در این زمانه و شرایط سخت شاهد هستیم که محور مقاومت که از تهران آغاز و به بغداد و دمشق و بیروت و فلسطین ادامه دارد چگونه در برابر واکنش های خود و بودنش در جانب حق هزینه پرداخت می کند، در زمانه ای که یاور کم شده همان گونه که زمان امام حسین(ع) نیز این اتفاق افتاد.
شیخ عبدالله جبری افزود: در اینجاست که مردانگی اثبات می شود که آیا واقعا در مکتب امام حسین(ع) ثابت قدم خواهیم بود تا زمانی که آقایمان امام زمان(ع) را ملاقات کنیم یا کوتاهی کرده و ضعف نشان خواهیم داد و امت خود و مسایلش را رها می کنیم؟ آیا مقدسات خود را از روی بیم و ترس و با تشویق آنانی که علاقه مندند نقشه های آمریکایی صهیونیستی را در منطقه ما عملی کنند رعایت می کنیم؟
در بخش دیگری از این وبینار دکتر امین الساحلی طی سخنانی اظهار کرد: در سحرگاه روز عاشورا سال 61 هجری، اذان از مکان غریبی به نام کربلا شنیده شد؛ این مکان معروف نبود، پایتخت نبود، نه قصر بود و نه گنبد، نه کاخ سلطنتی و نه معبد و نه بازار و این اذان بی سابقه ای از منطقه ای ناشناس بود، صحرایی که تپه های شنی آن پر از خستگی و بی حوصلگی و سکوت و بیهودگی و بی وزنی بود.
وی ادامه داد: کربلا در آن زمان به گونه ای بود که عابر از آن همانند کسی است که بود می گریزد آن هم به دلیل خلوت سهمگین اش چراکه نه شاخه ای و نه سایه ای داشت، نه رنگی و نه نسیمی و این بار اذان از آن گلدسته طلایی سر به آسمان کشیده بلند نشده بود. این اذانی بود که از روی سنگ هایی بلند شد که همان طور که گفتیم بیهوده و پراکنده در آن سرزمین بودند؛ شومی و بدی سراسری آن سرزمین را در بر گرفته بود اما اکنون به پناهگاه امن و سرپناه برای کسانی شده که از خانواده و وطن و کشور خود جدا شده اند.
امین الساحلی افزود: در اینجا تمدن الله اکبر کاروان سفر خود را بر زمین نشاند و پرچم‌های خود را در زمین کاشت. زیرا تا ندای الله اکبر شنیده شد گردن ها و دامن ها آماده شد و روح و نفس و خانواده و فرزند برای تثبیت این معنا و اثبات و جاوید کردن آن شکل گرفت. برای اجرای این ندا همانند آمادگی های معمولی آماده باش صورت نگرفت بلکه تمدن حق‌طلب و بر حق و گرامی راستین امین و امانت دار این سنگ ها وطنی برای وحی زنده در وجدان و ذات گردید.
وی در بخش دیگری از مباحث خود گفت: اذان کربلا لحن و آهنگی نبود که گردن ها برای آن با تاثر ناچیز حرکت کنند بلکه ندایی بود که روح ها آن را منتشر و پخش کردند. در کربلا یاران امام(ع) از گذرگاه اطاعت و وفاداری به سلطان عبور کردند. این جنگ میان دو ملت یا دو قومیت نبود بلکه جنگ بین دو اذان بود که هر دو کلام مشابه و مشترک و پایان واحدی داشتند، اما جنگ غریبی بود چراکه یکی از این دو اذاان انسان را به اطاعت از پادشاه دعوت می کند و دیگری به عبادت که قدرت است دعوت می کند.