امام سجاد(ع) در قالب دعا حقانیت اهل بیت(ع) و معارف عاشورایی را برای مردم بیان کرد
به گزارش ستاد ارتباطات رسانه‌ای (فهما)، همایش امام سجاد علیه‌السلام و تبلیغ تفکر عاشورایی، همسو با دهمین کنگره بین‌المللی امام سجاد(ع) جمعه 21 شهریور برگزار شد.
حجت‌الاسلام و المسلمین «سید عیسی حسینی مزاری» در این همایش که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و حضور هزار نفر از عزاداران حسینی در محل مجتمع آموزش عالی فقه(مدرسه حجتیه) قم برگزار شد، طی سخنانی اظهار کرد: امـام سجاد (ع) در طولِ امامت خـویش، بـا اتخاذ شیوه تقیه به مبارزه با حکومت اموی پرداخت و دست به اقدامات فرهنگیِ خاصی در جهت احیا و تبلیغ فرهنگ عاشورا و زنده نگه داشتن یاد و خاطره امام حسین(ع) و شهدای کربلا زد که بنا بـر مستندات روایی و تاریخی شامل چندی رویکرد می‌شود.
این مبلغ افغانستانی ادامه داد: اولین رویکرد امام سجاد(ع) پند و ارشاد امت از طریق موعظه و دعا بود، آن امـام همام بنا به وضعیت و شرایط زمانیِ حکومت امویان، نمی‌توانست مفاهیم مورد نظر را به صورت آشکار و صریح بیان کند، بنابراین از شیوه موعظه استفاده کرده و مردم را با اندیشه‌های صحیح اسلامی و وقایع کربلا آشـنا مـی‌ساخت. حضرت در هر روز جمعه در مسجدالنبی (ص)، بیانات و مواعظ خویش را برای یارانِ خویش و عامه مردم ایراد می کرد.
حجت الاسلام و المسلمین مزاری افزود: از دیگر راه‌کارهای متوجه شـناختن مـردم بـه مقام اهل بیت (ع)، پند و ارشاد امت از طریق دعا بود که حضرت اهـداف و مـقاصد خویش را در قالب ۵۴ دعا در صحیفه سجادیه ارایه کرد، صحیفه در مـیان اهـل حدیث به اخت‌القرآن و زبور آل محمد (ص) شهرت یافته است. در این دعاها علاوه بـر مـناجاتِ بـا خدا، امام (ع) ابعاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و دینی عصر خویش به ویژه مقام ولایت پیـامبر (ص) و اهـل بـیتش (ع) را بیان م کرده است.
این پژوهشگر علوم دینی از کشور افغانستان افزود: برملا ساختن ماهیت پلید اموی از طـریق خـطبه‌خوانی امـام سجاد (ع) در کوفه و شام و مدینه از دیگر اقدامات آن حضرت در تنویر افکار عمومی بود، بنابراین امام (ع) برای معرفی خاندان اهل بیت (ع) دست به ایراد سخنرانی زد؛ زیـرا امـویان در قلمرو خویش بر ضد اهل بیت (ع) گام برمی‌داشتند و امام با بهره‌مندی از سـخنرانی‌هایش، در پی آن بود تا جامعه اسلامی، به دلیل تـقابل مـیان دو گـروه اهل‌بیت (ع) و امویان به حقانیت جریان اهل بیت (ع) پی بـبرند و شاید به همین علت بود که خطبه شام را به معرفی خود اختصاص داد و نـسبت خـود با پیامبر (ص) را در آن منبر پر مخاطب بـه هـمگان گوشزد کرد.
وی تصریح کرد: از سوی دیگر امام سجاد (ع) در کوفه نیز در میان مردم به پاخاست و خطاب بـه مـردم کوفه، فرمان سکوت داد. پس همگان سکوت کردند و امام (ع) پس از حمد و ثناىِ خداوند و یاد از پیامبر (ص) و تجلیل حضرت، آن‌گونه که سزاوار بود؛ فرمود: مردم! آن کس که مرا شناخته شناخت و آن کس که مرا نشناخت خـود را مـعرفى مىکنم. مـن على بن الحسین بن على بن ابی‌طالبم. من فرزند مذبوح در کرانه شط فراتم و نعمتی که حق او بـود از سلب شد. من فرزند آنم که هتک حریمِ حرمتِ وى شده و زنـان و فـرزندانش بـه اسارت گرفته شده است! من فرزند کسى هستم که او را بدون دفاع کشتند و افتخار این شهادت ما را بـس اسـت؛ ای مردم! شما را به خدا سوگند مىدهم، آیا مىدانید که به پدرم نامه نوشتید و او را فـریب دادیـد و بـا او پیمان بستید و بیعت کردید و سپس آن‌گاه رهایش کرده و کمر به قتلش بستید؟ نابود گردید بدان‌چه بـراى خود از پیش فرستادید و چه بد اندیشه‌ای دارید. با کدام دیده، مىتوانید به رسـول‌الله (ص) بنگرید آن‌گاه که ایـن سـخن را پیش کشد: «عترتم را کشتید و حرمتم را هتک کردید، پس شما از امت من نیستید».
حجت الاسلام و السملمین مزاری افزود: یکی دیـگر از راه‌کارهای مناسب سیاسی_عاطفی امام سجاد (ع) در جهتِ ترویج گرامی‌داشت حادثه عظیم کربلا، گریه است. باید افزود یکی از القـاب حـضرت، البـکاء (زیاد گریه‌کننده) است و از این‌رو امام صادق (ع) وی را جزو پنج تن از گریه‌کنندگان عـالم در آورده اسـت که این امر خود، به نوعی تداعی‌گرِ واقعه کربلاست؛ آن امام همام برای آن‌که واقعه عظیم کربلا در اذهان مردم جـاودانه بـماند و بـه دست فراموشی سپرده نشود، با گریه بر شهیدان و زنده نگه داشتن خاطره آنان در واقـع مـشروعیت حکومت اموی را زیر سؤال می‌برد. شکی نیست که گریه‌های ایشان ریشه عاطفی داشـته؛ زیـرا عـظمت و بزرگی مصایب روز عاشورا به قدری دلخراش بود که هیچ بیننده و نظاره کننده‌ای آن حادثه را تـا زنـده بود.