امام رضا(ع) بخش جداناشدنی از فرهنگ ایرانیان است

«منصور ضابطیان» در گفت‌وگو با کمیته ارتباطات و فضای مجازی دهه کرامت، با اشاره به ولادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، گفت: برای بسیاری از ایرانیان به ویژه برای افرادی مثل من که رگ و ریشه مشهدی هم دارند اما در شهر دیگری به دنیا آمده و بزرگ شدند، امام رضا (ع) بخش جدانشدنی از فرهنگمان به شمار می‌آید و سفرهای متمادی و هرساله به مشهد و زیارت کردن امام رضا (ع) برای ما یک عادت است.

 

نویسنده و کارگردان برنامه‌های رادیو تلویزیون ادامه داد: حتی من خیلی ها را می شناسم که تقیدی به خیلی از آداب مذهبی ندارند اما عشق و علاقه به امام رضا (ع) در خونشان است. فراتر از نگره‌های مذهبی، علاقمندی به امام رضا (ع) به یکی از  ریشه‌های ملی ما تبدیل شده است. مخصوصا که امام رضا (ع) میهمان ما ایرانی هاست، اگرچه آن حضرت خودشان صاحب‌خانه مشهد هستند اما در عین حال به نوعی میهمان ما ایرانی ها به ایران آمدند و همینجا به شهادت رسیدند.

وی افزود: به نظرم خیلی خوب است که بخش عُرفی این علاقمندی تبلیغ و تکثیر شود؛ به این معنا که ما ریشه‌های علاقمندی جامعه را به حضرت رضا (ع) پیدا و آنها را تبلیغ و پررنگ کرده و نشان دهیم؛ به عنوان مثال من وقتی بچه بودم یادم هست که در مناسبت مذهبی مثل نیمه شعبان، آدم‌های یک محله وظیفه خود می دانسنتد که با یک گلدان یا چراغ محله و کوچه‌شان را تزئین کنند، اما اکنون سال های سال است که این رویکرد را عموما در کوچه و خیابان‌ها نمی بینیم و آذین بندی‌ها به یکسری خیابان های اصلی شهر محدود شده و ما آن را جزو وظیفه شهرداری می دانیم. بنابراین خیلی وقت ها آداب و علاقمندی ها را باید به شکل دلی و قلبی ز سوی مردم پیش رفته و کمتر به این فعالیت‌ها شکل رسمی و دولتی بدهیم.

 

ضابطیان ادامه داد: خیلی دوست دارم که فرصتی برایم فراهم شود تا کتابی درباره زندگی مشهدی و به اصطلاح لایف استایل مشهدی ها بنویسم چون بخشی از این لایف استایل به امام رضا(ع) و درهم تنیدگی مردم این شهر با آستان این حضرت بر میگردد چون مثلا مشهدی ها می خواهند ازدواج کنند حرم می روند، کسی فوت می کند به حرم می روند و.... .

این برنامه ساز رادیو تلویزیونی تصریح کرد: وظیفه رسانه در رابطه با معرفی و ترویج فرهنگ و سیره رضوی این است که به ریشه‌های یک جامعه توجه و درباره آنها کار کند. من سالها پیش به مناسبت ولادت امام رضا (ع) برنامه ای در شبکه یک داشتم با عنوان «فرش واژه» که پس از آن یکی از کارگردانان و هنرمندان کشور به من زنگ زد و گفت: من بعد سالها در تلویزیون تصویری از امام رضا (ع) دیدم که خودم چادر سر می کنم و به زیارتش می روم. کاری که ما در آن برنامه کرده بودیم این بود که سراغ کارهای عادی و عادت های مردم در آستان حضرت امام رضا (ع) رفته بودیم مثلا عکس هایی که مردم با حرم این بزرگوار می گیرند یا گزارشی درباره نامگذاری اسم رضا(ع) کار کرده بودیم. در واقع ما در آن برنامه به چیزهای پرداخته بودیم که شبیه زندگی مردم است نه شبیه چیزی که یک ارگان به صورت رسمی اعلام می کند و در مراسم ها عنوان می شود. خلاصه رسانه های ما باید کاری کنند که مردم خودشان را در آنها ببینند و با آن ارتباط برقرار کنند.